زمینه: به نظر می¬رسد تفاوتهای فردی در ویژگی¬های شخصیتی در عود یماریهای جسمی و عواقب روانی-اجتماعی آن دخالت دارند. با این وجود مطالعات اندکی در مورد نقش شخصیت در پیش¬بینی عواقب روانی-اجتماعی مرتبط با سرطان وجود دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش شخصیت در پیش¬بینی عوامل روانی-اجتماعی کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله¬ای می¬باشد.
روش¬ها: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی می¬باشد. نمونه آماری شامل ۵۰ بیمار سرطانی می¬باشد، که با روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند. برای ارزیابی تفاوت¬های شخصیتی، کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله¬ای به ترتیب از آزمون-های کارور و وایت، پرسشنامه بررسی کیفیت زندگی ۱۲ سوالی و پرسشنامه مقابله با موقعیت¬های فشارزا استفاده شد. داده¬ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با کمک آزمون¬های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. تحلیل داده¬ها نشان داد که هر دو سیستم بازداری و فعال¬ساز رفتاری قادر به پیش بینی کیفیت زندگی هستند و سیستم بازداری رفتاری قادر به تبیین سبک مقابلهای هیجان¬مدار و اجتنابی و سیستم فعال¬ساز رفتاری قادر به تبیین سبک مقابلهای مسأله¬مدار می¬باشد.
نتیجه¬گیری: یافته-های پژوهش حاضر نشان داد که سیستم¬های مغزی-رفتاری قادر به پیش¬بینی کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله¬ای بیماران سرطانی می¬باشند. با شناسایی این سیستم¬ها در افراد سرطانی می¬توان افرادی را که از نظر کیفیت زندگی در معرض افتند و یا احتمال استفاده از راهبردهای مقابله¬ای ناسازگارانه در آنان بالاتر است، را شناسایی و اقدامات پیشگیرانه را بر روی آنان به اجرا درآورد.